I’m lovin’it…..

15 januari 2016 - door: Administrator

Gastblog door Froukje van den Berg (34). Froukje is moeder van twee tweelingen, Noud en Wout (6) en Emma en Elfi (4). Noud heeft Cerebrale Parese (hersenschade door zuurstof tekort) en is hierdoor afhankelijk van een rolstoel. Froukje is oprichter van Mitoo. Mitoo ontwikkelt producten om kinderen met een fysieke beperking zo volwaardig mogelijk mee te kunnen laten doen. ‘Bij Mitoo dromen wij dat alle kinderen samen kunnen spelen!’

‘Kijk mama de M van…’ De M van My god, denk ik dan steeds weer als we over de snelweg langs een grote gele M rijden die mijn kinderen niet ongemerkt voorbij laten gaan. Een van de logo’s die menig kind als een van de eerste logo’s in zijn/haar leventje herkent, omdat dit stelselmatig in hun kleine hersentjes wordt ingeprent. Super marketing dat wel, wie kent die gele M nou niet? Wie herkent er nou niet een van de vele slogans van de McDonalds? Zoals “ze zei meneer tegen mij” of “je mag hier met je handjes eten” en wereldwijd de meest bekende slogan “I’m lovin it” Maar menig ouder van een kind met een fysieke beperking zal deze slogan in zijn/haar hoofd vertalen naar “I’m hatin it”.

Op de website claimt McDonalds al ruim 40 jaar midden in de samenleving te staan. Maar is dit ook echt zo? Het Ronald McDonald kinderfonds kennen we allemaal en ook menig ouder van een kind met een beperking of chronische ziekte maakt zeker één keer in het leven gebruik van een Ronald McDonald huis bij een van de vele ziekenhuisopnamen. Ronald McDonald heeft ook vakantiehuizen, waar wij ouders van kinderen met een lichamelijke beperking of chronische ziekte gebruik van mogen maken. In Amsterdam staat het Ronald McDonald Centre, waar ik tot vandaag nog nooit van gehoord had. Dit is het eerste en enige sportcentrum in West Europa waar kinderen en jongeren met een lichamelijke en/of verstandelijke beperking of chronische ziekte kunnen sporten op maat. Er wordt gekeken naar mogelijkheden. Het Centre beschikt over mooi aangelegen sportvelden binnen en buiten, extra verwarmde zwembaden, een fitnessruimte en een dojo. Wekelijks sporten hier 1400 kinderen/jongeren. Hoe komt het dat ik als ouder van nog nooit van dit Centre heb gehoord en menig lezer van deze blog ook voor het eerst van dit Centre hoort? Komt het omdat wij niet in het afzetgebied wonen? Ik hoor je al denken al die prachtige initiatieven van McDonalds wat zit ze dan te zeuren met haar ‘I’m hating in’?

Ik vraag mij af waarom McDonalds in al haar 245 vestigingen in het land niet kan denken in mogelijkheden, zoals in hun eigen Ronald McDonald Centre? Hoe kan het zijn dat je je al die jaren inzet voor deze kinderen maar je eigen restaurants niet toegankelijk maakt voor deze doelgroep? En nog belangrijker hoe kan het dat deze kinderen geen gebruik kunnen maken van de speelfaciliteiten in de restaurants als je zo begaanbaar bent met deze doelgroep?
Wout, Emma en Elfi genieten intens van onze schaarse etentjes bij de McDonalds. Ze genieten van hun Happy Meal en van de speelfaciliteiten en ik…..ik blijf samen met een verdrietige Noud achter aan tafel, omdat ook hij mee wil spelen, maar dit fysiek onmogelijk is. Een Happy Meal maakt hem echt niet happy. Bedroefd en gefrustreerd blijft hij achter met het speeltje dat hij kreeg bij zijn Happy Meal in zijn handen. Af en toe vangt een medewerker weleens iets op en komt dan aanlopen met een ballon. ‘Ik hoef die ballon niet’, zegt Noud dan. ‘Ik wil ook spelen!’ Niet alleen voor hem is het fysiek onmogelijk, maar ook voor mij. Voorheen perste ik mijn lijf door die speeltoestellen heen, maar Noud wordt groter en zwaarder en de speeltoestellen lijken wel steeds ontoegankelijker te worden. Voorheen waren ze vrij open, maar steeds vaker gaan de toestellen de hoogte in en wordt de toegankelijkheid voor mij als ouder geblokkeerd door plexiglas.
‘Every time a good time’
Hoe kunnen we er met z’n allen voor zorgen dat andere slogans van McDonalds zoals “Every time a good time” of “gek op Mac” ook echt voor alle gezinnen gaan gelden? En ook andere ketens zoals Ikea samen spelen mogelijk maken? Laten we om te beginnen zorgen voor wat bewustwording, want veelal is het onwetendheid. Een keten die al zoveel goeds doet voor deze doelgroep zal zich naar alle waarschijnlijkheid echt niet bewust zijn van de onmogelijkheden in hun eigen restaurants.
In haar volgende blog zal Froukje verder uitweiden over de mogelijkheden om toegankelijkheid voor kinderen met een fysieke beperking te vergroten. Want er is een verschil tussen toegankelijkheid voor volwassenen en toegankelijkheid voor kinderen. Toegankelijkheid is zeker 80% van het plezier van een dagje uit of een etentje buiten de deur. De sleutel tot succes en goede recensies!

Ook interessant

Abeelstraat 41Speelveld OderkerkparkOderkerkparkSpeelveld Rijsdijk

Blogs op PlayAdvisor

3 reacties op “Interactief spelen, revolutionair?

Ga dit weekend naar een pretpark en gebruikte Google even om te controleren of ik echt niks aan het vergeten was (een poncho zou ik zonder dit artikel zo zijn vergeten).
Maar ik heb nog een paar extra dingetjes die op het lijstje kunnen. De meeste pretparken hebben tegenwoordig een app die handig is om al van te voren te downloaden. En zoals in het artikel al gezegd is zijn foto’s erg leuk. Het is minder leuk als de batterij/accu van je fototoestel of mobiele telefoon leeg raakt door al dit fotograveren. Dus extra batterij of een powerbank zijn op dit soort dagen ook erg handig.

Als mama van jonge kids (en tevens ook juf) heb ik ook altijd een klein EHBO-zakje bij. Pleisters, blarenpleisters, ontsmettingsmiddel, klein schaartje, lippenbalsem, wat basic medicatie, … en een pijnstiller voor papa, want die heeft op het einde van zo’n drukke dag al wel eens de neiging om hoofdpijn te krijgen. 😉
Droge sokken en droge onderbroekjes zitten ook steeds in de zak voor na de waterattracties, niets zo vervelend als met een natte onderbroek of sokken rondlopen.
Kleine en gezonde knabbeltjes zijn ook een must om de kleintjes in de lange wachtrij wat bezig te houden.

Ik Ben nog aan het twijfelen als wij een keer de Efteling gaan
En daarvoor dachten we hier een paar dingen om mee te Nemen
Een dikke trui een paraplu fotostel en voeding

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Foto's